Δραστικότητα αντιθρομβίνης (AT)
| AT activity , Antithrombin, Antithrombin III Assay | |||||
| Κλινική χρησιμότητα | Διάγνωση της επίκτητης ή συγγενούς ανεπάρκειας ΑΤ Για την παρακολούθηση της πορείας της διάχυτης ενδαγγειακής πήξης (DIC) |
||||
|---|---|---|---|---|---|
| Προετοιμασία εξεταζομένου | Μια αξιόπιστη δοκιμή ΑΤ δεν μπορεί να εκτελεσθεί σε έναν ασθενή που βρίσκεται υπό αντι-πηκτική θεραπεία από του στόματος με κουμαρινικά (βαρφαρίνη). Εάν η αντιπηκτική θεραπεία δεν μπορεί να διακοπεί, τότε η εκτίμηση της δοκιμής πρέπει να γίνει μετά από παύση της αντιπηκτικής αγωγής με βαρφαρίνη για 10 ημέρες, πριν από την εκτέλεση της δοκιμής, ενώ ο ασθενής καλύπτεται προσωρινά με την τυποποιημένη ή χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνη, μετά από τη σύμφωνη γνώμη του θεράποντα ιατρού. Λόγω του ότι η ΑΤ μπορεί να μειωθεί κατά τη διάρκεια μιας οξείας εκδήλωσης (θρομβωτικές, χειρουργική, κλπ.), είναι προτιμότερο να μην εκτελεσθεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. |
||||
| Δείγμα | 2 Χ 0,5 mL Πλάσματος (κιτρικό νάτριο 3,2% σε αναλογία 9:1) φτωχού σε αιμοπετάλια(PPP) . Μεταφορά (αυστηρά ) σε κατάψυξη |
||||
| Σταθερότητα δείγματος | |||||
| Μη αποδεκτό δείγμα | |||||
| Μεταφορά δείγματος | |||||
| Μέθοδος | Χρωμογενής με χρήση του χρωμογονικού υποστώματος | ||||
| Τιμές αναφοράς | Εκφράζονται σε ποσοστό % του φυσιολογικού (% δραστικότητα x 0,01→ IU/mL)
|
||||
| Παρατηρήσεις | Επειδή η μέθοδος βασίζεται στην αναστολή του παράγοντα Xa δεν υπάρχει αλληλεπίδραση από τον συμπαράγοντα II της ηπαρίνης, την α2 -μακροσφαιρίνη ή την α1 –αντιθρυψίνη. Η συγγενής ανεπάρκεια της ΑΤ οδηγεί σε σοβαρή κατάσταση υπερπηκτικότητας (θρομ-βοφιλία). Αυτοί οι ασθενείς είναι γενικά ετεροζυγώτες διότι η ομόζυγη κατάσταση φαίνεται να είναι ασύμβατη με τη ζωή. Η συγγενής ανεπάρκεια της ΑΤ που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο φλεβικής θρομβοεμβολικής νόσου (VTE) μπορεί να ανιχνευθεί σε 1-2% των ασθενών με VTE σε σύγκριση με 0,02 έως 0,2% του φυσιολογικού πληθυσμού. Η συγγενής ανεπάρκεια της ΑΤ έχει μια επικράτηση στο γενικό πληθυσμό κυμαίνεται μεταξύ 0.2/1000 και 0.5/1000. Η συγγενής ανεπάρκεια της ΑΤ είναι μια πιο σοβαρή διαταραχή από κληρονομικές ανεπάρκειες των πρωτεϊνών C ή S, και χαρακτηρίζεται από μεγάλη μεταβλητότητα στις εκδηλώσεις της θρόμβωσης. Η επίκτητη ανεπάρκεια μπορεί να συμβεί μετά από χειρουργική επέμβαση, χημειοθε-ραπεία με L-ασπαραγινάση, ηπατική νόσο, και διάχυτη ενδαγγειακή πήξη. Οι ασθενείς υπό συνεχή θεραπεία με ηπαρίνη μπορεί επίσης να παρουσιάσουν μικρή πτώση στη δραστικότητα της ΑΤ στο πλάσμα. Η κλινική σημασία (κίνδυνος θρόμβωσης) της επίκτητης ανεπάρκειας της AT δεν είναι καλά εδραιωμένη, αλλά συσσωρευμένες πληροφορίες δείχνουν το πιθανό όφελος της θεραπείας υποκατάστασης της AT σε προσεκτικά επιλεγμένες περιπτώσεις. Η δοκιμασία της δραστικότητας της AT μπορεί να έχει διαγνωστική ή προγνωστική αξία σε κάποιες καταστάσεις επίκτητης ανεπάρκειας |
||||
| Εκτέλεση | Αυθημερόν. | ||||
